Henüz 17 yaşında çalıştığı McDonald’s, onun i.in sıradışı bir takıntıya dönüşmüş. Markanın adının da kendi adı gibi M harfiyle başlaması ya da menüdeki tüm hamburgerleri deneme fikri onu büyülemiş. McDonald’s tişörtüyle dans etmeye gidip kendini havalı hissettiği günler çok uzak değil. Küçükken pahalı olduğu için sahip olamadığı Nike ürünleri de hafızasında benzer bir yerde. Ama Mous bize önemli başka bir şey hatırlatıyor ve onun hatırlatmasıyla kaçınılmaz olarak geçmişe gidiyoruz. Havalı olmak insana büyüdükçe çekici gelse de, çocukken durum hiç öyle değil. Aslında her çocuğun paylaştığı bir burukluk hissi, çocukken herkes gibi olma çabası. Mous da bunu yaşayanlardan. İçinde yaşadığı iki dünya olduğunu söylüyor, “Ben bir karışımım,” diyor. Bir sanatçı için bundan iyisi yok. Kareleriyle her daim pozitif olmaya çalışsa da “her fotoğrafın anlamı bakan kişinin anladığı kadardır” ilkesinin de oldukça farkında.